Jij hebt vast al langs de weg tussen het jonge gras een cirkeltje met kleine getande bladeren gezien. Daar zie jij dan zo een bladrozet half liggend, half, rechtopstaand. Het zijn de bladeren van de paardenbloem. 
Ze groeien in een kleine cirkel. Als jij konijnen of cavia’s hebt, heb jij vast al van die blaadjes gezocht om aan ze te geven om te eten. Sommige mensen eten ook graag de blaadjes in hun salade. In het midden van deze bladeren zie je hier en daar een knopje op een stengel naar boven groeit.
Wanneer jij de mooie paardenbloemen daar ziet, dan weet jij dat de ene bloem na de andere weg sterft. En eveneens hebt jij al gezien, wat er later van wordt: het veranderd in een donzig bolletje, een klein balletje. Dit broze, kwetsbare balletje vliegt uiteen als de wind waait of als wij zelf er op blazen. Wat een vreemde verandering maakt die zongele bloemetje toch door! Eerst sluit het zich en daarna komt het als iets anders te voorschijn. Niet als een gouden zonneschijfje opent het zich weer, maar als een luchtig bolletje dat makkelijk weer uit elkaar vliegt,
Nu groeien de paardenbloem onmetelijk groot. Zover als de wind waait, net zover waaien deze fijne zaadjes. Want ze kunnen heel gemakkelijk vliegen, die kleine valschermpjes! De wind maakt de paardenbloemenhemel groot en wijd. Net zo wijd als de zaadjes waaien kan! Het is een groot wonder dat het steeds weer gebeurt. Wij vinden het maar heel gewoon omdat het zo vaak gebeurt. Omdat wij het kennen vinden wij het heel gewoon Zo was het ook met de opgestane Christus. De discipelen hebben hem 40 dagen in hun midden gehad na zijn opstanding, Toen veranderde zijn wezen. Hij werd zo groot als de aarde en de hemel. De Heilige Geest spreidde zijn wezen zo wijd als de hemelen.
Als de fijne zaden van de paardenbloem zover en wijd verspreiden, dan kan men het de Hemelvaart van de paardenbloemen noemen. Ergens dalen de zaadjes op de aarde neer en worden later opnieuw paardenbloemen. Het wonder herhaalt zich telkens. Er komt een bladrozetje en daar vormen weer bloemknoppen aan stelen die zich weer omhoog trekken. De bloemen komen weer tevoorschijn en daarna komen de donzige zaadbolletjes tevoorschijn.
Toen Christus zo hemelwijd werd noemden men het Zijn Hemelvaart. Over heel de aarde gebeurde hetzelfde wonder, net zoals het in het heilige land gebeurde. Vanaf die tijd kunnen mensen Hem ook tussen hen op de aarde hebben. Dan zien ze zijn wezen oplichten en weten zij dat Hij bij hen is.
Helgo Bockemöhl
Toen Christus zo hemelwijd werd noemden men het Zijn Hemelvaart. Over heel de aarde gebeurde hetzelfde wonder, net zoals het in het heilige land gebeurde. Vanaf die tijd kunnen mensen Hem ook tussen hen op de aarde hebben. Dan zien ze zijn wezen oplichten en weten zij dat Hij bij hen is.
Helgo Bockemöhl
Geef toch kleine paardebloem,
je pluisjes aan de wind.
lk hoop dat ieder zaadje straks
een aardig plekje vindt.
En dat op al die plekjes
nieuwe plantjes zullen groeien
en overal hier om ons been
weer gele bloemen bloeien.
En dat die bloemen later,
aan het einde van hun leven,
hun pluisjes - net als jij
weer aan de wind mee zullen geven.
Mijmeringen rond Hemelvaart 2006 – Uit de nieuwsberichten van Bronlaak
Na zijn Opstandig wandelt de Christus nog 40 dagen over de aarde in een gedaante, die voor zijn leerlingen zichtbaar is. En dan komt het moment dat hij opgaat naar de hemel -in de geestelijke wereld. Het is geen "verwijdering "die er plaats vindt, maar hij verwijdt zich als het ware, waardoor zijn tegenwoordigheid verhoogd wordt en hij overal aanwezig kan zijn.
Ik blijf op zoek om dit alles te begrijpen en dat is niet makkelijk. Het ene moment denk ik o ja, ik kan het een beetje
bevatten en ervaren en het volgende moment zijn er alleen maar nog grotere vraagtekens.
Ik wil jullie een klein stukje meenemen op mijn zoektocht.
"Hij werd voor hun ogen opgeheven, een wolk nam hem op en onttrok hem aan hun ogen. En terwijl ze gespannen keken toen hij ten hemel voer, zie, twee mannen stonden bij hen in witte gewaden en zeiden:"Mannen van Galilea, waarom staat gij daar en ziet gij op naar de hemel? Deze Jezus die van U opgeheven is naar de hemel, zal komen, zoals gij hem ten hemel hebt zien varen."
Deze worden kunnen wij in de Handelingen lezen.
Het Hemelvaartsgebeuren is verbonden met het beeld van de wolk - de hemel.
Wolken zijn constant in beweging, zich aan het vormen, weer uit elkaar aan het gaan, in elkaar overgaan, oplossen, verdwijnen en opnieuw vormen.
Wolken - lucht zijn ongrijpbaar, ik kan ze niet aanraken, vastpakken, maar ze zijn altijd aanwezig om ons heen en tussen ons.
In de hemelvaartstijd kan ik op zoek gaan wat er aan tussenruimtes ontstaat, wat zich afspeelt tussen mij en de wereld, tussen mij en de ander. Tussenruimtes moeten wij bewaken. Aan de tussenruimtes als ruimte tussen het aardse en het spirituele en in de ontmoeting met elkaar kunnen wij ervaren wat er werkelijk aanwezig is op dat moment.
Iets anders wat mij zo raakt in deze tijd van het jaar zijn de weilanden met de ontelbaar vele Paardebloemen. Als ik naar zo een weiland kijk dan voel ik op dat moment dat er niets mooiers bestaat dan deze goudgele zon zo dicht bij de grond. Zo mooi. Ik ben er weleens in gaan liggen....in een wei met Paardebloemen en boven mij de blauwe hemel met de wolken.......Geweldig.
Ik heb gekeken naar de groei - de ontwikkeling van zo een Paardebloem. De bladeren die als eerste zichtbaar worden en een soort krans - kroon - vormen voor de gele bloesem die zich alleen maar opent als de zon schijnt. In de loop van de tijd groeit de kwetsbare stengel die de bloesem draagt steeds hoger en ontstaan er vanuit de bloesem pluizenbollen met stervormige schermpjes - ook nu blijft de stengel groeien tot op een bepaald moment de wind deze sterrenzaden de wereld inblaast en zo in het komende jaar nog meer van deze zonnen onze aarde bedekken.
De paardebloem geeft mij zoveel.....voor mij steeds meer een beeld voor Pasen - Hemelvaart en Pinksteren.
Wie weet...misschien zijn er mensen onder jullie die daar iets mee kunnen.
Dan kunnen wij volgend jaar eens samen op een weiland met Paardebloemen liggen!?
Nu op dit moment zien wij heel veel pluizenbollen op de plekken waar een week geleden nog alles goudgeel was. En kijk maar wat er allemaal door de lucht waait. Je kan ze ook plukken( voorzichtig! en zelf de wereld inblazen, ergens komen ze neer op onze aarde en gaan misschien volgend jaar weer een zon op aarde worden.
Een mooie tijd
Dörte
Na zijn Opstandig wandelt de Christus nog 40 dagen over de aarde in een gedaante, die voor zijn leerlingen zichtbaar is. En dan komt het moment dat hij opgaat naar de hemel -in de geestelijke wereld. Het is geen "verwijdering "die er plaats vindt, maar hij verwijdt zich als het ware, waardoor zijn tegenwoordigheid verhoogd wordt en hij overal aanwezig kan zijn.
Ik blijf op zoek om dit alles te begrijpen en dat is niet makkelijk. Het ene moment denk ik o ja, ik kan het een beetje
bevatten en ervaren en het volgende moment zijn er alleen maar nog grotere vraagtekens.
Ik wil jullie een klein stukje meenemen op mijn zoektocht.
"Hij werd voor hun ogen opgeheven, een wolk nam hem op en onttrok hem aan hun ogen. En terwijl ze gespannen keken toen hij ten hemel voer, zie, twee mannen stonden bij hen in witte gewaden en zeiden:"Mannen van Galilea, waarom staat gij daar en ziet gij op naar de hemel? Deze Jezus die van U opgeheven is naar de hemel, zal komen, zoals gij hem ten hemel hebt zien varen."
Deze worden kunnen wij in de Handelingen lezen.
Het Hemelvaartsgebeuren is verbonden met het beeld van de wolk - de hemel.
Wolken zijn constant in beweging, zich aan het vormen, weer uit elkaar aan het gaan, in elkaar overgaan, oplossen, verdwijnen en opnieuw vormen.
Wolken - lucht zijn ongrijpbaar, ik kan ze niet aanraken, vastpakken, maar ze zijn altijd aanwezig om ons heen en tussen ons.
In de hemelvaartstijd kan ik op zoek gaan wat er aan tussenruimtes ontstaat, wat zich afspeelt tussen mij en de wereld, tussen mij en de ander. Tussenruimtes moeten wij bewaken. Aan de tussenruimtes als ruimte tussen het aardse en het spirituele en in de ontmoeting met elkaar kunnen wij ervaren wat er werkelijk aanwezig is op dat moment.
Iets anders wat mij zo raakt in deze tijd van het jaar zijn de weilanden met de ontelbaar vele Paardebloemen. Als ik naar zo een weiland kijk dan voel ik op dat moment dat er niets mooiers bestaat dan deze goudgele zon zo dicht bij de grond. Zo mooi. Ik ben er weleens in gaan liggen....in een wei met Paardebloemen en boven mij de blauwe hemel met de wolken.......Geweldig.
Ik heb gekeken naar de groei - de ontwikkeling van zo een Paardebloem. De bladeren die als eerste zichtbaar worden en een soort krans - kroon - vormen voor de gele bloesem die zich alleen maar opent als de zon schijnt. In de loop van de tijd groeit de kwetsbare stengel die de bloesem draagt steeds hoger en ontstaan er vanuit de bloesem pluizenbollen met stervormige schermpjes - ook nu blijft de stengel groeien tot op een bepaald moment de wind deze sterrenzaden de wereld inblaast en zo in het komende jaar nog meer van deze zonnen onze aarde bedekken.
De paardebloem geeft mij zoveel.....voor mij steeds meer een beeld voor Pasen - Hemelvaart en Pinksteren.
Wie weet...misschien zijn er mensen onder jullie die daar iets mee kunnen.
Dan kunnen wij volgend jaar eens samen op een weiland met Paardebloemen liggen!?
Nu op dit moment zien wij heel veel pluizenbollen op de plekken waar een week geleden nog alles goudgeel was. En kijk maar wat er allemaal door de lucht waait. Je kan ze ook plukken( voorzichtig! en zelf de wereld inblazen, ergens komen ze neer op onze aarde en gaan misschien volgend jaar weer een zon op aarde worden.
Een mooie tijd
Dörte
Geen opmerkingen:
Een reactie posten